راهکارهایی برای مقابله با پرخوری عصبی

داشتن یک دفترچه‌ی یادداشت برای ثبت چیزهایی که می‌خورید، به شناسایی این موقعیت‌ها کمک می‌کند؛ موقعیت‌هایی که به خاطر مسائل روانی غذا خورده‌اید و نه از روی گرسنگی.

پیگیری و ارزیابی رفتار هم راهکار دیگری است که به شناسایی عادت‌های غذایی کمک می‌کند. این رفتار می‌تواند در قالب موارد زیر ثبت شود:

• الگوی میزان گرسنگی؛ برای نمونه، درجه‌بندی میزان گرسنگی از ۱ تا ۱۰
• واکنش افراد به انجام کارهای خسته‌کننده یا ناخوشایند
• تعیین احساسی که تجربه می‌کنند؛ بی‌حوصلگی یا خشم

قدم بعدی می‌تواند ایده‌پردازی باشد به این معنی که راهکارهایی برای مقابله با محرک‌های شناسایی‌شده طراحی شود. برای نمونه:

• فردی که به هنگام بی‌حوصلگی غذا می‌خورد، شاید مطالعه‌ی کتابی جدید و جالب یا انجام یک سرگرمی جدید و چالش‌برانگیز به او کمک کند.
• کسی که وقتی دچار استرس می‌شود غذا می‌خورد، می‌تواند برای کنار آمدن با احساسات از پیاده‌روی، یوگا یا مدیتیشن کمک بگیرد.
• افرادی که وقتی افسردگی در آن‌ها تشدید می‌شود غذا می‌خورند، تماس با یکی از دوستان یا خارج شدن از منزل برای یک تفریح کوتاه می‌تواند در مقابله با احساسات منفی به آن‌ها کمک کند.

همچنین می‌توانید درباره‌ی سایر راهکارهای مقابله با پرخوری عصبی با درمانگر یا روان‌شناس مشورت کنید. البته پزشک یا متخصص تغذیه هم می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره‌ی ایجاد عادت‌های غذایی مثبت و تغذیه سلامت‌محور به شما ارائه دهد و حتی اگر لازم باشد، شما را به متخصص مربوطه ارجاع دهد.

ناتوانی در خودکنترلی یعنی اینکه افراد نمی‌توانند احساسات و هیجانات خود را کنترل کنند. این‌گونه نیست که همه‌ی افرادی که به پرخوری عصبی دچار می‌شوند ناتوانی در خودکنترلی دارند یا اینکه هر کسی که در خودکنترلی ناتوان است به پرخوری عصبی دچار می‌شود. این مسئله می‌تواند دلایل پیچیده‌ای داشته باشد که بعضی از آن‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

تربیت دوران کودکی

مشکل داشتن در مواجهه با احساسات

تأثیرات استرس روی جسم