۵ نقطه ضعف بزرگ سریال «نوبت لیلی»
زمانی در سینمای ایران چند کارگردان جوان بهخاطر فیلمهای اولشان مورد توجه قرار گرفتند. غالب مخاطبان تصور میکردند این سینماگران در آینده کارگردانهای مستعدی میشوند و احتمالا آثاری درخشان خواهند ساخت. ولی با گذشت زمان تمام تصورات رنگ باخت.
روحالله حجازی یکی از همین کارگردانها بود که با فیلمهای اولش، نوید یک فیلمساز آیندهدار را میداد. «در میان ابرها» و «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» در فرم و محتوا حرفهای زیادی برای گفتن داشتند و تسلط و مهارت کارگردانش را نشان میدادند.
اما هر چه زمان گذشت خالق این آثار، از روزهای خوبش فاصله گرفت و آثارش در محتوا و فرم آب رفت. سریال «نوبت لیلی» تازهترین تلاش حجازی برای نشان دادن خود و استعدادهایش به شمار میرود. کارگردان سریال امید زیادی داشته تا با پرداختن به سبکی غیرمتعارف در سریالسازی ایران، خودی نشان دهد ولی باید گفت تمام تلاشهای او به هدر میرود و از «نوبت لیلی» اثری ضعیف پیش چشم مخاطب میگذارد.
حجازی از همان نخستین فیلمش نشان داد علاقه زیادی به سینمای معناگرا دارد. «در میان ابرها» نیز چنین حال و هوایی داشت. اگرچه حجازی با «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» و «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» در سینمای اجتماعی پرسه زد و درگیری سنت و مدرنیته در جامعه ایرانی را به تصویر کشید، اما در فیلمهای بعدیاش دوباره به همان فضای سینمای معناگرا برگشت. برگشتی که کاملا ناموفق بود و دیگر اثری از استعداد، نبوغ و تواناییهای اولیه کارگردان در آن دیده نمیشد.
۱. سردرگم میان ژانرهای مختلف
۲. ضعفهای مفرط در داستان و فیلمنامه
۳. صحنههای کشدار بدون تعلیق
۴. شخصیتپردازیهای ضعیف در کنار روابط علت و معلولی شل و وارفته
۵. بیدقتی در طراحی صحنه
ارسال نظر