تاثیر باورنکردنی عشق پدر فرزندی بر رشد کودک

محققان بیش از 600 جفت دوقلو بالغ را مطالعه کردند و تقریباً نیمی از آن‌ها یکسان و نیمی از آن‌ها برادر بودند. دوقلو‌ها تقریباً تماماً سفید پوست بودند (92%) و بین 20 تا 73 سال سن داشتند. محققان همچنین عزت نفس دوقلو‌ها را در بزرگسالی با سوالاتی در مورد پذیرش خود، اعتماد به نفس و رضایت از زندگی اندازه‌گیری کردند. از آنجایی که پدران گاهی اوقات می‌توانند تعاملات اولیه متفاوتی با فرزندان خود داشته باشند مانند بازی نسبتاً بیشتر در مقایسه با مراقبت محبت پدران می‌تواند به طور معنی داری بر نگرش فرزندانشان در مورد ارزش شخصی آن‌ها تأثیر بگذارد. کودکانی که احساس می‌کردند پدران آن‌ها را دوست دارند و درک می‌کنند نسبت به کودکانی که دوست ندارند مشکلات رفتاری کمتری دارند.

پدران مقدار زیادی از زمان خود را صرف بازی‌های فیزیکی با فرزندان خود می‌کنند. دانشمندان دریافتند کودکانی که بازی فیزیکی پدر و فرزندی، بازی‌های ورزشی و بازی‌های فعال (مانند فعالیت‌های بیرونی و بازی با توپ) را تجربه می‌کنند تمایل به خودتنظیمی و رفاه اجتماعی و عاطفی بهتری دارند. کودکانی که پدرانشان در طول بازی سرزده‌تر بودند تمایل به خودتنظیمی ضعیف‌تری داشتند. این نشان می‌دهد که بازی‌هایی که توسط کودک هدایت می‌شوند می‌توانند تأثیر مثبتی بر رشد کودکان داشته باشند. به عنوان مثال والدینی که در فرهنگ‌هایی که بر وابستگی متقابل تأکید دارند ابراز عشق می‌کنند و ممکن است توجه داشته باشند و نیاز‌های کودکان را در مورد برنامه‌های روزمره مانند تهیه وعده‌های غذایی مورد علاقه‌شان برآورده کنند. اما والدین در فرهنگ‌هایی که برای بیان عاطفی بیرونی ارزش قائل هستند، احتمالاً از طریق در آغوش گرفتن و بوسیدن یا کلامی با گفتن "دوستت دارم" به فرزندانشان محبت نشان می‌دهند که ممکن است برای والدین در فرهنگ‌هایی که به محدودیت عاطفی اهمیت می‌دهند کمتر باشد.