اجرایی که هیچ آهنگ شادی نداشت

در روز برفی تهران، حرارت موسیقی‌دوستان به اوج خود رسید. گروه پرطرفدار ماکان‌بند در نخستین کنسرت زمستانی خود، طی ۲ سانس به روی صحنه رفتند و خاطره زیبایی را برای دوستداران خود خلق کردند.

برای سانس دوم کنسرت این شب به نمایشگاه بین‌المللی می‌رویم. برخلاف آنچه تصور می‌کنیم، اتوبان‌ها در شب برفی، خلوت است و خیلی زود به محل برگزاری کنسرت می‌رسیم. اما هر چه اتوبان‌ها خلوت بود، خیابان‌های منتهی به نمایشگاه، مملو از ماشین‌هایی بود که از صدای موسیقی بلند آن می‌شد متوجه شد که برای کنسرت ماکان‌بند آمده‌اند.

وقتی از درب جنوبی نمایشگاه ورود می‌کنیم، با حجم سنگینی از ترافیک انسانی مواجه می‌شویم که از سانس اول بیرون آمده‌اند. از صحبت‌هایشان مشخص است که حسابی راضی هستند و درباره این اجرا صحبت می‌کنند.

امیر مقاره و رها مهادیان در میان سوت و جیغ طرفدارانشان، شروع به خواندن می‌کنند. آنها در اجرای خود آهنگ‌های رفت، ناخدا، یه لحظه نگام کن، خدا، دیوونه من، حیف، حق بده، نارنجی، دوره‌گرد و قصه من را اجرا کردند.

نکته عجیب این کنسرت آن بود که برخلاف آنچه که تصور می‌شد، در طول این برنامه، هیچ آهنگ شادی خوانده نشد و تمام آهنگ‌ها، تمی غمگین داشتند. این اتفاق سبب شد تا مخاطب، شنونده یک جریان یکنواخت در طول کنسرت باشد. مخاطبانی که خیلی آرام سر جای خود نشستند و چندان به وجد نیامدند که بخواهند از جای خود بلند شوند.

امیر مقاره، در طول اجرای این شب، ۲ بار به هنگام اجرای برنامه بغض و گریه کرد که باز هم در این ارتباط، حرفی با مخاطبان نزد.

یکی از شوخی‌های کلامی کنسرت شب گذشته، صدای یکی از تماشاگران بود که مدام فریاد می‌زد: امیر، ماکان‌بند بخون. مقاره پس از چند بار بی‌اعتنایی به این گفته، بالاخره به شوخی گفت که جواب تورو نمی‌تونم روی سن بدم. این جمله، با خنده حضار همراه شد.

کنسرت، ساعت ۲۳:۳۰ به پایان رسید و جمعیت، در یک هوای برفی و دمایی که احتمالا زیر صفر بود، با یک تجربه متفاوت از کنسرت، سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی را ترک کردند.