روش نگهداری ماهی قرمز در تنگ هفت سین
ماهیان قرمز خوش آب و رنگی که هر سال نزدیک عید سر و کلهشان در گلفروشیها و بساط دستفروشان پیدا میشود، چند سالی است که دیگر چندان مثل سابق طرفدار ندارند. برخی معتقدند که ماهیهای قرمز به گواه تاریخ با سنت سفره هفتسین بیگانه و متعلق به فرهنگ کشور چین هستند.
ماهی قرمز بعنوان یک حیوان خانگی به غذا نیاز دارد یعنی اگر شما همین فردا یک ماهی قرمز خریدید، باید حتماً غذای آن را هم بخرید. این باور که ماهی قرمز به غذا نیاز ندارد از اساس یک باور غلط است. غذای ماهی قرمز اغلب کرمهای خشک و فریزشده خاصی از نوع (Tubifex)، لارو حشرات، کرمهای خونی، دافنی (یک نوع جانور بندپا و سختپوست)، نوعی میگوی خاص موسوم به (Brineshrimp)، نخودفرنگی پخته و کاهو به شکل کاملاً خرد و ریزشده است. در حقیقت ماهیهای قرمز دقیقاً همان چیزی را میخورند که سایر ماهیها از آنها تغذیه میکنند.
یک ماهی قرمز در اسارت میتواند ۳۰ سال هم عمر کند اما چرا ماهیهای قرمز اغلب به سرعت در تنگهای بلورین ما تلف میشوند؟ پاسخ این سوال ساده است: نگهداری در شرایط نامناسب.
در دنیا صدها واریتهی مختلف از ماهی قرمز وجود دارد که هر کدام از نظر ترکیب رنگی و حتی خصوصیات فیزیکی بسیار با یکدیگر فرق دارند. در حقیقت اصل ماجرا هم همین جاست، یکسری شرایط خاص میتواند برای یک نوع مناسب اما برای دیگری کاملاً مضر باشد.
آب ماهیان قرمزی که در اسارت نگه داشته میشوند، میبایست دست کم دوبار در هفته عوض شود. ماهیهای قرمز بشدت از گیاهان آبی زنده استقبال و حتی از آنها تغذیه میکنند. بنابراین نگهداری ماهی قرمز در یک تنگ کوچک و خالی از هر گونه عنصر حیاتبخش زیستی یک کار کاملاً اشتباه است.
ماهیهای قرمز از نظر درجهحرارت آب و محیط پیرامونی طیف تحمل به نسبت قابل قبولی دارند. آنها میتوانند آب خیلی سرد و در مرز نقطه انجماد تا آبی با درجهحرارت ۳۰ درجه سانتیگراد را تحمل کنند اما از ۳۰ درجه به بعد به طور قطع برای آنها مشکلساز است.
واریتههایی مانند Orandas، سر شیریها، Ranchu، Veiltails و… که بیشتر از سایرین خرید و فروش میشوند؛ تنها در آبی دوام میآورند که دمای آن از محیط پیرامونیاش کمتر نباشد.
ارسال نظر