همه چیز درباره تاریخچه و معنای نمادهای سفره هفت سین

سفره‌ی نوروزی به این شکل از دوران قاجار شکل گرفته و نام هفت‌سین بر آن گذاشته شد. قبل از آن و از دوران بابلی‌ها، سفره‌ی نوروزی شامل یک سفره‌ی سفید بود که در قسمتی از خانه پهن می‌شد و روی آن خوراکی‌ها همراه با نمادهایی گذاشته می‌شد که نشانه‌ی بهار بودند. هر کدام از نمادهایی هم که روی این سفره قرار می‌گرفت با یکی از ایزدان کهن، که ریشه در طبیعت داشتند، مرتبط بود. بعد از برگزاری مراسم آئینی نوروز هم مُغ یا بزرگ خاندان خوراکی‌هایی که روی سفره چیده شده بود را بین مردم پخش می‌کرد تا بخورند.

از دوران قاجار به بعد سفره‌ی هفت‌سین شکل گرفت و در آن ۷ نماد که با حرف «س» شروع می‌شوند در کنار خوراکی‌هایی که برای پذیرایی از مهمان آماده شده بودند قرار گرفت. هفت نماد سفره‌ی هفت سین و معنای آن‌ها به شرح زیر است:

• سیر: قناعت پیشگی و مناعت طبع، سلامتی
• سماق: شادی و سلامتی در زندگی، مزه‌ی زندگی
• سمنو: برکت زمین
• سکه: رزق و روزی
• سرکه: پاکی و پاکیزگی، باطل کردن سحر و جادو
• سنجد: عشق و محبت
• سبزه: شادابی و خرمی در طول سال

در بعضی از سفره‌های هفت‌سین یک سیب هم قرار داده می‌شود که نشان از تندرستی و سلامتی در طول سال است. زرتشتیان این سفره را به صورت «هفت شین» و بعضی از نقاط استان فارس هم «هفت میم» می‌چینند. سفره‌ی هفت‌سین در افغانستان «هفت میوه» نام دارد و در آن کشمش سبز و قرمز، آجیل چهار مغز، بادام، پسته، زردآلو و سنجد قرار داده می‌شود.

در کنار این نمادها آینه، شمع یا شمعدان، قرآن، دیوان حافظ، گل سنبل، ماهی قرمز، تخم‌مرغ رنگی، نان سنگک، گلاب، یک کاسه آب که در آن مرکباتی مثل نارنج قرار دارد، شاخه‌های بیدمشک، سبزی خوردن و ساعت هم روی سفره‌ی هفت‌سین قرار داده می‌شود.