مشاهدات یک پژوهش جدید که به توضیح چگونگی تأثیر اندازه کهکشان‌ها و محیط آنها بر رفتار سیاهچاله می‌پردازد، نشان می‌دهند سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم واقع در قسمت‌های خلوت کهکشان، بیشتر می‌توانند از مواد کهکشانی تغدیه کنند.
یک مقاله جدید نحوه تعامل نور با اجرام نظری به نام "سالیتون‌های توپولوژیک" را مورد بحث قرار می‌دهد که «پیچ‌خوردگی‌هایی در بافت فضا-زمان» هستند که دقیقاً شبیه به سیاه‌چاله‌ها هستند و این گونه مطرح می‌کند که احتمالا برخی از چیزهایی را که ما سیاهچاله می‌پنداریم، همین درهم‌تنیدگی‌ها در بافت فضا-زمان هستند.
ستاره‌شناسان دانشگاه «ام‌آی‌تی» با مقایسه نقشه‌های کیهان، نزدیک‌ترین نمونه از یک سیاهچاله که ستاره‌ای را می‌بلعد، کشف کردند.
این مطالعه توضیح می‌دهد که چرا بلعیده‌شدن ستاره‌ها توسط سیاه‌چاله‌ها آن‌قدر که باید، در کیهان مشاهده نمی‌شود.
در تصویر منتشر شده، سیاهچاله‌ای با پرتوهای قدرتمند پلاسما پراکنده شده توسط آن دیده می‌شود که می‌توان اطلاعات بسیار زیادی از جهان هستی داشته باشد.
ستاره‌شناسان با بررسی اتفاقی یک خط عجیب بر روی تصاویر تلسکوپ فضایی «هابل» موفق به شناسایی زنجیری نیلگون از ستارگان نوپدید بین یک کهکشان و یک سیاهچاله هیولاگونه گریزپا در فاصله‌ای بسیار دور در فضای کیهانی شدند.
