مثلث برمودا گورستان کشتی‌ها
کشتی‌های زیادی در مثلث برمودا ناپدید شده‌اند. این مفقودشدن‌های بی‌دلیل باعث شده که خیلی‌ها به این قسمت از آب‌های جهان لقب گورستان کشتی‌ها بدهند.
محل اصلی ناپدید شدن کشتی‌ها مشخص نیست اما بیشتر آنها در حوالی غرب اقیانوس اطلس در منطقه ای به نام دریای سارگاسو ناپدیده شده‌اند؛ این دریای عجیب با آرامشی مرگبار میان آب‌های سرد اقیانوس اطلس منطقه وحشتی را به وجود آورده که دریانوردان از آن واهمه دارند. چراکه آنها در میانه آب‌های سرد و متلاطم اقیانوس بدون مرز، ناگهان با گودال آبی راکد و گرم روبه‌رو می‌شوند که در آن خبری از موج‌های بلند و بادهای تند نیست، منطقه‌ای که جلبک‌های دریایی قهوه‌ای سراسر آن را مانند یک دام پوشانده‌اند و حتی آسمان بالای آن هم سکوت مرگباری دارد، سکوتی که از یک حادثه شوم خبر می‌دهد.
اسپانیایی‌ها و پرتغالی‌ها اولین کسانی بودند که به مرموز بودن این منطقه پی بردند و کریستوف کلمب اولین کسی بود که طی سفر اکتشافی‌ش از این منطقه عجیب دریایی نام برد. او با دیدن جلبک‌ها امیدوار بود که به زودی به خشکی می‌رسد، اما هر چه جلوتر می‌رفت بیشتر ناامید می‌شد، بسیاری از دریانوردان هم که همراه او بودند و از گیر افتادن در دام جلبک‌ها می‌ترسیدند از ادامه مسیر منصرف شده و او را در این راه تنها گذاشتند، اما کریستوف کلمب موفق شد از این منطقه عجیب و خوفناک عبور کند.
اولین گزارش‌های ناپدید شدن کشتی‌ها در این منطقه از قرن نوزدهم شروع شد، پیش از آن گزارشی مبنی بر گم‌شدن هیچ کشتی‌ای منتشر نشده بود. اولین مورد یک کشتی جنگی آمریکایی به نام جنرال گیتس بود که سال ۱۷۸۰ دیگر از این منطقه برنگشت. ناپدید شدن این کشتی شروع معماهای پیچیده‌ای بود که به صورت زنجیروار به هم متصل شده‌اند و از آن سال تا به حال بیشتر از ۱۰۰۰ کشتی در مثلث برمودا مفقود شده‌اند و هیچ اثری هم از خود به جای نگذاشته‌اند برای همین تا به حال هیچ جواب قطعی برای این ناپدید شدن‌های اسرارآمیز ارائه نشده است.
نکته جالب این است که در بیشتر این موارد برخلاف قربانیان هواپیماها که خود هواپیما هم ناپدید می‌شد در خیلی از گزارش‌ها خود کشتی‌ها دست‌نخورده و بکر در گوشه‌ای از اقیانوس پیدا شده‌اند اما سرنشینان آنها هرگز دیگر به زندگی برنگشتند و حتی با گذشت سال‌ها هرگز ردی هم از آنها پیدا نشد، در برخی از گزارش‌ها هم کشتی‌ها و سرنشینانش با هم و یک‌جا ناپدید شده‌اند.
کشتی فرانسوی روزالی
کشتی فرانسوی روزالی در یکی از روزهای سال ۱۸۴۰ ازهامبورگ به سمت‌هاوانا به راه افتاد، تمام خدمه کشتی مرد بودند، مردانی که یک سفر تجاری دور و دراز را شروع کردند و امیدوار بودند با پایان سفر پول خوبی به دست بیاورند.
این کشتی تجاری تنها دو سال از عمرش می‌گذشت، سال ۱۸۳۸ به دست فرانسوی‌ها ساخته شده بود و برای حمل محموله‌های با ارزش مورد استفاده قرار می‌گرفت. در این سفر، روزالی ماموریت داشت تا بار عظیمی از نوشیدنی‌ها، میوه و پارچه و ابریشم را به دست تاجران درهاوانا برساند.
کشتی با پشت سر گذاشتن راهی طولانی به نزدیکی‌های مثلث برمودا رسیده بود، همه چیز به خوبی و طبق برنامه پیش می‌رفت و شرایط آب و هوایی هم برای این سفر دریایی مناسب بود، خدمه روی کشتی هر کدام مشغول کاری بودند، عده‌ای بارها را جابه‌جا می‌کردند و عده‌ای هم در حال تدارک غذا بودند، هیچ مانعی برای سفر آنها وجود نداشت و طبق پیش‌بینی‌ها می‌بایست به زودی به مقصد می‌رسیدند. تجار درهاوانا منتظر کشتی بودند تا هر کدام بار خود را تحویل بگیرند، ساعت‌ها گذشت و خبری از کشتی نشد، آنها که از رسیدن بار و محموله ناامید شده بودند دیگر سراغی از کشتی نگرفتند، روزها گذشت و باز هم خبری از کشتی و سرنشینانش نبود، تا اینکه اطلاعیه‌ای از طرف مسوولان پایتخت باهاما منتشر شد: یکی از گشتی‌های گارد ساحلی، کشتی بزرگ فرانسوی را در منطقه مثلث برمودا در حالی پیدا کرد که تمام وسایل و تجهیزات دریانوردی‌اش دست‌نخورده باقی مانده بود، بادبان‌ها هنوز برافراشته بودند و همه چیز روی کشتی منظم و بدون نقص بود اما از سرنشینان روی عرشه خبری نبود، حتی یک نفر از آنها پیدا نشد، همه سرنشینان با هم ناپدید شده بودند و هیچ رد و اثری از آنها نه روی کشتی و نه در خشکی‌های اطراف به چشم نمی‌خورد.
کشتی در شرایط خوبی قرار داشت و هیچ نقص یا خرابی‌ای در آن دیده نمی‌شد. جالب اینکه محموله و کالاهای با ارزش درون کشتی نیز دست نخورده باقی مانده بودند، تمام وسایل با چیدمانی دقیق و منظم سرجایشان قرار داشتند و این مساله غارت به دست دزدان دریایی را رد می‌کرد. اما هر چه گشتند اثری از سرنشینان کشتی پیدا نکردند، تنها چند قناری نیمه جان که از گرسنگی در حال مرگ بودند روی کشتی به چشم می‌خوردند، معلوم بود مدت زیادی است که سرنشینان و خدمه، کشتی را ترک کرده‌اند، اما بادبان‌های برافراشته و کشتی آماده حرکت مساله را پیچیده کرده بود، پیدا کردن یک سری لوازم زنانه که با عجله روی زمین انداخته شده بودند هم راز این معما را دشوارتر کرد، چرا که تمام خدمه کشتی مرد بودند! روی عرشه و در انبار کشتی هم همه چیز سرجایش بود، درست مثل روز اول، اما از خدمه و سرنشینان هیچ خبری نبود و هرگز هم خبری به دست نیامد، حتی جسد یا تکه استخوانی هم پیدا نشد. از همین جا بود که داستان ناپدید شدن‌های ناگهانی کشتی‌ها در مثلث برمودا آغاز شد و همچنان هم ادامه دارد.
کشتی یواس‌اس سیکلوپز
داستان ناپدید شدن یواس‌اس سیکلوپز یکی از عجیب‌ترین و اسرارآمیزترین ناپدیدی‌های دریایی در قرن بیستم در مثلث برموداست. یواس‌اس سیکلوپز یک کشتی بسیار بزرگ با طول ۱۶۰ متر و متعلق به نیروی دریایی آمریکا بود که در زمان جنگ جهانی اول برای جابه‌جایی زغال سنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت. ناخدا وورلی هدایت کشتی را به عهده داشت و قرار بود این کشتی بزرگ که فقط چند سال از عمر آن می‌گذشت با بار زغال‌سنگ از نور فولک به سمت ریودوژانیرو در برزیل حرکت کند.
در یک روز زمستانی محموله زغال‌سنگ به کشتی انتقال داده شد و هشتم ژانویه ۱۹۱۸ یواس‌اس سیکلوپز از بندر برف گرفته نور فولک به راه افتاد تا در برزیل بارش را خالی کرده و با ۱۰ هزار تن منگنز که برای ساخت مهمات و فولاد کاربرد داشت به مقصد برگردد. بیست و هشتم ژانویه کشتی به لنگرگاه ریو رسید، بعد از خالی کردن زغال سنگ‌ها، محموله منگنز بارگیری شد و بنا بود بعد از یک استراحت دو هفته‌ای، کشتی دوباره به راه بیفتد. زمان بازگشت سرکنسول آمریکا در برزیل به همراه ۱۵ نفر از افرادش بدون هماهنگی قبلی سوار کشتی شده و به ۲۹۳ سرنشین آن ملحق شدند و انگیزه‌شان هم این بود تا نامشان را به لیست مبارزان اضافه کرده و بقیه خدمت را در جنگ بگذرانند، یواس‌اس سیکلوپز شانزدهم فوریه ۱۹۱۸ بار دیگر با ۳۰۹ خدمه و سرنشین و محموله بزرگی از منگنز به راه افتاد، طبق برنامه توقف دیگری در تانزانیا داشت تا از آنجا به سمت بالتیمور برود، اما ناخدا وورلی برنامه را عوض کرد.
در تانزانیا به جای اینکه مستقیم به سمت بالتیمور برود، ناخدا راهش را به باربادوس، یکی از جزایر کارائیب کج کرد تا سوختگیری کند، سرکنسول آمریکا در باربادوس اعلام کرد که نیازی به این کار نبود، اما کاپیتان با اصرار، حرف خودش را به کرسی نشاند و در نتیجه یواس‌اس سیکلوپز توقف کوتاهی در باربادوس داشت و چهارم مارچ ۱۹۱۸ به سمت بالتیمور به حرکت درآمد. طبق پیش‌بینی‌ها بنا بود سیزدهم مارس به مقصد برسد، اما این کشتی هرگز به مقصد نرسید و دیگر خبری از آن و ۳۰۹ سرنشینش نشد.
روز سیزدهم مارس نیروی دریایی آمریکا وقتی متوجه شد که کشتی هنوز نرسیده و به هیچ یک از پیام‌های مخابره شده هم جواب نمی‌دهد، جست‌وجو را آغاز کرد، اما هیچ مدرک و نشانی پیدا نکردند. تصور می‌کردند کشتی به دست نیروهای آلمانی که در آن زمان با آمریکا در جنگ بود منهدم شده، اما این فرضیه هم درست نبود چون حتی یک قطعه شکسته یا یک قربانی هم پیدا نکردند. هیچ ردی از یواس‌اس سیکلوپز به دست نیامد، آخرین مکان قابل شناسایی یواس‌اس سیکلوپز درست میان منطقه شیطانی مثلث برمودا بود، و درست از این نقطه به بعد بود که دیگر امکان ردیابی این کشتی غیرممکن شد. عجیب به نظر می‌رسید چون یواس‌اس سیکلوپز مجهز به دستگاه‌های رادیویی برای مخابره پیام بود و در آن شرایط خوب آب و هوایی ناپدید شدن کشتی غیرعادی به نظر می‌رسید.
بعد از تلاش‌های بی‌نتیجه و پیدا نشدن سرنشینان و مفقود شدن ناگهانی و بی‌دلیل یواس‌اس سیکلوپز، تمام ۳۰۹ سرنشین و خدمه کشتی مفقودالاثر و به عنوان قربانیان مثلث برمودا اعلام شدند. این بزرگ‌ترین فاجعه و تلفات نیروی انسانی دسته‌جمعی در ارتش آمریکا بدون جنگ و خونریزی بود، اما موضوع تا مدت‌ها مشکوک باقی ماند و هنوز هم یکی از عجیب‌ترین و معماگونه‌ترین ناپدیدی‌ها در دریا به حساب می‌آید چرا که نه هوا بد بود، نه پیامی رادیویی از کشتی برای کمک گرفتن دریافت شد و نه اثری یا قطعه شکسته‌ای از کشتی یا سرنشینان به دست آمد.
قایق تک‌کابینه ویچ کرفت
بیست و دوم دسامبر ۱۹۶۷، در یک شب زیبای زمستانی، دان بوراک هتلدار بزرگ میامی با یک قایق کوچک ۷ متری به نام ویچ کرفت به آب‌های میامی رفت تا آتش‌بازی‌های کریسمس را روی آب نگاه کند. قرار بود این قایق کوچک تنها یک مسیر کوتاه را طی کند و بعد میان آب در تاریکی و سکوت شب نگه دارد تا مسافران آن شاهد آتش بازی‌های خیره‌کننده باشند و بعد به ساحل برگردند. قایق به راه افتاد و کمتر از یک مایل از ساحل دور شده بود که دان بوراک پیامی به برج مراقبت ساحلی ارسال کرد، ساعت ۹ شب بود و بوراک وحشتزده اعلام کرد که آنها با جسمی برخورد کرده‌اند، اما شرایط اضطراری نیست و به زودی به ساحل برمی‌گردند، اما به یک یدک‌کش نیاز دارند تا به کمک آنها برود.
ساعت ۹:۱۹ دقیقه گارد ساحلی پیامی مبنی بر فرستادن یدک‌کش‌های کمکی به قایق ارسال کرد، چراغ‌های گردان فانوس‌های دریایی آب‌های ساکت و آرام را روشن کرده بودند، یدک‌کش‌ها به محل موردنظر رسیدند اما هر چه گشتند از دان بوراک و قایق تک‌کابینه‌اش خبری نبود، آنها تمام منطقه و حتی کیلومترها دورتر را گشتند، اما هیچ اثری از قایق و سرنشینانش پیدا نکردند، حتی یک جلیقه نجات، یا تکه‌ای از وسایل سرنشینان هم روی آب و زیر آب نبود، قایق ۷ متری ناپدید شده بود. این حادثه بسیار مرموز به نظر می‌رسید چون درصورت وقوع حادثه حداقل تکه‌ای از قایق باید روی آب باقی می‌ماند تا وضعیتش به خوبی مشخص شود، اما در مورد ویچ کرفت این بار قضیه فرق می‌کرد، هیچ اثری از آن در اقیانوس بی‌انتها به چشم نمی‌خورد.
قایق‌های نجات ۱۲۰۰ مایل مربع را جست‌وجو کردند، حتی به تمام قایق‌های خصوصی در آن آب‌ها هم درخواست کمک فرستادند اما هیچ اثری از ویچ کرفت پیدا نشد. جست‌وجوها ادامه داشت تا اینکه گروه جست وجوگر پس از ۶ روز و بعد از جست وجوی ۲۴ هزار و ۵۰۰ مایل مربع در آب‌های اطراف دست از جست‌وجو کشیدند. دیگر امیدی به پیدا کردن این قایق تک‌کابینه که در آب‌های مثلث برمودا حرکت می‌کرد نبود.
ناپدید شدن ناگهانی ویچ کرفت بدون ارسال هیچ پیام اضطراری‌ای کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسید، امکان غرق شدن آن نبود چون قایق قابلیت روی آب ماندن را داشت حتی در بدترین شرایط و از طرفی جلیقه‌های نجات زیادی در قایق وجود داشت و سرنشینان می‌توانستند در صورت احساس خطر جان خود را نجات دهند تا نیروهای کمکی از راه برسند، اما نه قایق پیدا شد و نه سرنشینان آن. به این ترتیب ویچ کرفت هم با تمام سرنشینانش به لیست قربانیان برمودا اضافه شد و هنوز هم بعد از گذشت سال‌ها هیچ ردی از این قایق و سرنشینان سرخوشش که برای تماشای آتش‌بازی درون آب رفته بودند پیدا نشد. ناپدید شدن قایق ویچ کرفت هم یکی دیگر از معماهای بی‌جواب مثلث برموداست که هنوز هیچ دلیل و پاسخ منطقی برای آن پیدا نشده است.
آلن اوستین
آلن اوستین قایق دو دکله و بزرگ آمریکایی وزنی بیشتر از ۱۸۰۰ تن و طولی ۶۴ متری داشت. این کشتی بزرگ سال ۱۸۵۴ ساخته شده بود و برای جابه‌جایی کالاها از لندن به نیویورک مورد استفاده قرار می‌گرفت. مسیر اصلی آلن اوستین در اقیانوس اطلس از منطقه مثلث برمودا می‌گذشت. سال ۱۸۸۰ در یکی از این سفرها آلن اوستین طبق معمول از لندن به سمت نیویورک در حرکت بود که ناگهان کشتی بی‌نام و نشانی را دید که با سرعت به سمت آنها می‌آمد. کشتی به کناره آلن اوستین رسید و نگه داشت، ناخدای آلن اوستین کمی به شرایط مشکوک شده بود، فکر می‌کرد شاید دزدان دریایی باشند، برای همین دستور آماده‌باش به خدمه و سرنشینان داد، اما در کمال تعجب دیدند که هیچ‌کس روی کشتی نیست! کشتی، بدون سرنشین کنترل می‌شد، شبیه به کشتی ارواح بود، نه ناخدایی و نه خدمه‌ای، اما به خوبی روی آب حرکت می‌کرد و با رسیدن به کنار آلن اوستین به طرز ماهرانه‌ای ایستاد.
ناخدا آلن اوستین برای اینکه از موقعیت سر دربیاورد دستور داد عده‌ای از کارکنانش درون کشتی بی‌نام و نشان بروند، آنها بعد از رفتن به روی عرشه همه جا را گشتند اما کسی درون کشتی نبود، ناخدا دستور داد آنها با کشتی، پشت سر آلن اوستین به راه بیفتند تا در لنگرگاه نیویورک کشتی را تحویل نیروی دریایی بدهند. بعد از دو روز ناگهان دریا طوفانی شد، فاصله‌ای بین دو کشتی افتاد و نوری روشن و خنجر مانند به کشتی بی‌نام و نشان تابید و ناگهان ناپدید شد، خدمه و ناخدای کشتی هر چه کردند نتوانستند کشتی بی‌نام و نشان را با سرنشینانش نجات دهند، کشتی مانند قطره‌ای بخار شد و به هوا رفت و دیگر هیچ اثری از آن بر جای نماند! آلن اوستین که سفر خود را در تاریخ ۵ دسامبر ۱۸۸۰ از لندن آغاز کرده بود سرانجام در ۱۱ فوریه ۱۸۸۱ به نیویورک رسید، سفر آلن اوستین به طرز مشکوکی طولانی شده بود، درحالی‌که برگه‌های تقویم ناخدا چیز دیگری نشان می‌داد.
این اتفاق یک بار دیگر باز هم برای آلن اوستین رخ داد ادا می‌شود، در طول همین سفر مشکوک، کشتی بی‌نام و نشان که حالا لقب کشتی ارواح گرفته بود بار دیگر سر راه آلن اوستین قرار گرفت و باز هم ناخدا برای پیدا کردن خدمه ناپدید شده‌اش تعدادی دیگر از سرنشینان را به روی عرشه کشتی بی‌نام و نشان فرستاد و نه تنها از سرنشینان قبلی خبری نبود بلکه باز هم کشتی بی‌نام و نشان به طرز اسرارآمیزی با سرنشینان جدید نیست و ناپدید شد. هیچ جوابی برای این ناپدید شدن‌های اسرارآمیز تاکنون پیدا نشده جز اینکه همگی در منطقه برمودا اتفاق افتاده‌اند.
اس اس سندرا
کشتی باری اس اس سندرا پنجم آوریل ۱۹۵۰ از ساوانا در جورجیا به مقصد پورتو کابلو در ونزوئلا به راه افتاد. این کشتی چیزی حدود ۳۰۰ تن محموله حشره‌کش همراه داشت و بنا بود این بار را در ونزوئلا تخلیه کرده و برگردد. ۱۲ نفر خدمه و سرنشین روی کشتی ۱۰۶ متری درحال کار بودند و همه شرایط برای این سفر دریایی مناسب بود. هوا آفتابی بود و باد شدیدی نمی‌وزید.
همه چیز طبق برنامه پیش می‌رفت و اس اس سندرا که مجهز به دستگاه‌های ارتباط رادیویی بود پیام‌هایی مبنی بر مساعد بودن هوا ارسال و اعلام کرد در حال گذر از سنت اگوستین در فلوریدا هستند و این آخرین پیام‌های ثبت شده از اس اس سندرا بود. پس ازارسال این پیام، کشتی ۱۰۶ متری با تمام ۱۲ نفر خدمه‌اش به طرز اسرارآمیزی ناپدید شد، انگار که از اول هم وجود نداشته. وقتی کشتی به مقصد نرسید گروه‌های جست‌وجو دست به کار شدند و تمام طول مسیر حرکت را گشتند اما اثری از اس اس سندرا و سرنشینانش به دست نیامد. بالاخره بعد از هفته‌ها جست‌وجو و ناامیدی سرنوشت این کشتی هم نامعلوم اعلام شده و از آنجا که در محدوده برمودا در حال حرکت بود جزو قربانیان این مثلث شیطانی ثبت شد.
نام کشتی‌های دیگری که در مثلث برمودا ناپدید شده‌اند را می‌توانید در این فهرست مشاهده کنید
اکتبر ۱۹۰۲: سرنشینان کشتی آلمانی سه دکله فریا بعد از اینکه کوبا را ترک کردند به طرز اسرارآمیزی بدون اینکه ردی از خود برجای بگذارند ناپدید شدند و خود کشتی نیز چندی بعد درحالی‌که کج شده و یکی از دکل‌هایش از جا کنده شده بود با لنگری آویزان در اقیانوس پیدا شد.
آوریل ۱۹۲۴: کشتی باری ژاپنی ری فوکو مارو در فاصله‌ای بین باهاما و کوبا تقاضای کمک کرده و بعد ناپدید شد.
آوریل ۱۹۳۲: دو کشتی دکل‌دار جان و مری که در نیروی دریایی نیویورک به ثبت رسیده بودند در ۵۰ مایلی مثلث برمودا و شناور روی آب درحالی‌که بادبان‌هایشان جمع شده و بدنه‌شان به تازگی رنگ شده بود پیدا شدند، از هیچ یک از سرنشینان این دو کشتی ردی یافت نشد و مفقودالاثر اعلام شدند.
مارس ۱۹۳۸: کشتی باری استرالیایی آنجلو استرلین برای آخرین بار پیامی مبنی بر مساعد بودن شرایط از آزور مخابره کرد و بعد به طرز عجیبی با ۳۹ خدمه ناپدید شد و دیگر اثری از آن یافت نشد.
اکتبر ۱۹۴۴: گارد ساحلی فلوریدا در گلف استریم یک کشتی باری کوبایی به نام رابیکن را دست‌نخورده و درحالی‌که تمام سرنشینانش مفقود شده بودند و تنها یک سگ شکاری روی عرشه بود در نزدیکی ساحل پیدا کرد و هرگز از سرنشینان این کشتی خبری به دست نیامد.
فوریه ۱۹۴۸: کشتی سامکی، ۴۳ سرنشین داشت و در منطقه برمودا در حال حرکت بود، آخرین پیام مخابره شده از این کشتی حاکی از مساعد بودن آب و هوا بود، اما این کشتی هم با تمام سرنشینانش به طرز مشکوکی در آب‌های اقیانوس مفقود شد.
ژانویه ۱۹۵۵: کشتی هوم سوییت هوم با تمام ۴۰ سرنشینش از برمودا به سمت سنت توماس به حرکت درآمد، هوا کاملا آفتابی و اقیانوس آرام بود، تنها یک ساعت بعد از حرکت این کشتی دیگر به پیام‌های ارسال شده پاسخی نداد و هیچ اثری هم از خود بر جای نگذاشت.
نوامبر ۱۹۶۲: کشتی دو دکله ویندفال از باهاما در حال عبور بود که ناپدید شد. سرنوشت این کشتی به همراه ۵ سرنشینش در مثلث برمودا نامعلوم گزارش شد.
دسامبر ۱۹۷۵: کشتی باربری آمبروس از آلاباما به سمت کبک در شرایط خوب آب و هوایی به حرکت درآمد اما چیزی نمانده بود به مقصد برسد که با ۷ سرنشینش ناپدید شد و دیگر ردی از آن به دست نیامد.
نوامبر ۱۹۷۷: کشتی فرانسوی اونیر از مریلند به سمت برمودا در حرکت بود که با ۴ سرنشینش ناپدید شد.
مارس ۲۰۰۴: یک قایق ماهیگیری با دو سرنشین به دل دریا زد، قرار بود این قایق شب برگردد اما هرگز برنگشت و گارد ساحلی قایق را درحالی‌که جسد بی‌جان یکی از سرنشینان درون آن بود کیلومترها دورتر از مقصد پیدا کردند، وسایل ماهیگیری دست‌نخورده باقی مانده بود و سرنشین دیگر قایق بدون برجا گذاشتن اثری ناپدید شده بود.
آوریل ۲۰۰۸: یک قایق ۸ متری به نام دون چپو به این منطقه سفر کرد، اما چند روز بعد در منطقه برمودا بدون اینکه اثری از سرنشین آن باشد پیدا شد، با اینکه صاحب قایق دو عدد تلفن همراه، یک گیرنده قوی رادیویی، ۳ جلیقه نجات و چندین فشفشه روشنایی برای اعلام خطر همراه داشت اما هیچ کدام استفاده نشده بودند.
ارسال نظر