سقف قرارداد برای باشگاه ها خواسته ی مدعیان هم بود!

در فوتبال حرفه ای سقف قرارداد برای بازیکن که یک بار در ایران اجراء شد و بازتاب بدی داشت و هم چنین سقف قرارداد برای باشگاه ها وجود ندارد و تنها موضوعی که روی آن تاکید می شود، فیر پلی مالی است. اینکه باشگاه ها می بایست منابع درآمدی خود را برای فدراسیون فوتبال روشن کنند و هزینه برای فوتبال باید از منابع درآمدی باشد. به واقع فیفا و هم چنین فدراسیون های ملی روی پولی که خارج از فوتبال وارد فوتبال می شود، حساس هستند و معتقدند این پولشویی است و می تواند موجب تبانی و زد و بندهای مالی در فوتبال شود. اما واقعیت این است در فوتبال ایران منابع درآمدی باشگاه ها مسدود و بیشتر تیم ها از منابع دولتی ارتزاق می کنند.

سقف قرداد 325 میلیارد تومانی در فصل جدید لیگ برتر. اجرای این قانون به طور حتم برای تیم های مدعی لیگ برتر سخت است. مگر اینکه واقعا دستمزدها را کاهش دهند. به طور مثال حجت کریمی، سرپرست مدیر عاملی باشگاه استقلال به صراحت در برنامه فوتبال برتر گفت؛ استقلال در فصل گذشته برای دستمزد کادر فنی و بازیکنان 420 مییلیارد تومان منظور کرده است.

اما جالب است بدانید جزء تیم های مدعی دیگر تیم ها اصلا واکنشی به این قانون نداشته اند. این هم طبیعی است چرا که میزان هزینه در این تیم ها به سقف حتی نزدیک هم نمی شود. چه رسد به این از سقف عبور کند. اما نکته جالب پیرامون سقف قرارداد بحث مهمی است که قنبرزاده یکی از اعضای هیات رئیسه بدان اشاره کرده است. او گفته اجرای این قانون درخواست 14 باشگاه بوده است. این نشان می دهد حتی برخی از تیم های مدعی هم موافق اجرای این قانون هستند، به این خاطر که لیگ برتر بیش از دو مدعی دارد. به طور مثال در فصلی که گذشت تا هفته های پایانی سه تیم پرسپویلس – سپاهان و استقلال مدعی قهرمانی بودند.

باید منتظر ماند و دید که اجرای سقف قرارداد برای باشگاه ها در لیگ برتر چه بازتاب و چه دستاوردی در زمینه ی مالی برای فوتبال باشگاهی خواهد داشت. فقط امیدواریم منجر به طرح شکایت از سوی برخی از باشگاه ها و صدور رای 3-0 از سوی کمیته انضباطی نشود، چون نتیجه فوتبال باید در زمین و بر اساس نمایش دو تیم رقم بخورد.