کلیدِ قفل کنسرت‌ها کجاست؟
قفل برگزاری کنسرت‌ها و اجراهای موسیقی در کشور همچنان روبه‌روی هنرمندان و مسوولان است و در این مسیر شاید برگزاری جشنواره‌های دوره ای و خصوصا جشنواره فجر، کلید اصلی برون رفت از این شرایط باشد.
بیش از ۱۰۰ روز از ناآرامی‌ها در کشور می‌گذرد؛ شرایطی که پیش از هر زمان بخشی از فضای هنر را دچار توقف کرد و در این سکون، همانند آنچه در دوران کرونا شاهد بودیم، بیشترین سهم، از آنِ موسیقی شد؛ عرصه‌ی موسیقی که در دوران کرونا کم آسیب ندیده بود، پیش از آغاز این جریانات هم به شکل مرسوم، به‌خاطر ایام سوگواری محرم و صفر طی دو ماه تعطیل شده بود. در حقیقت با پایان تعطیلات کرونایی و از سرگیری کنسرت‌ها که استارت آن از جشنواره موسیقی فجر سال گذشته و فروش ۳۰ درصدی سالن ها زده شد، تنها ژانر موسیقی که توانست چند ماهی نفس بکشد، پاپ بود.
بسیاری از هنرمندان بر این باورند که هنر در هیچ شرایطی نباید متوقف شود؛ چراکه هنر و البته فرهنگ همچون رودی جریان دارند و لازمه و پایه و اساس تفکر در یک جامعه هستند. از طرفی زمانی که در یک جامعه فرهنگ و هنر تعطیل می‌شود، انسان‌ها از غذای روح بی بهره و به مرور فرسوده و خسته می‌شوند؛ ضمن اینکه این فرضیه هم وجود دارد که اگر هنرمند حرفی برای گفتن دارد چه بهتر که با زبان هنرش آن را بازگو کند. با این حال هر بار در هر شرایط سخت، تجربه کرده ایم که پیش از هر مقوله دیگری، این هنر است که در سکون و انزوا قرار می گیرد.
اکنون در چنین شرایطی به سر می‌بریم. پس از آغاز ناآرامی‌ها، بی آنکه اطلاع‌رسانی رسمی صورت بگیرد، کلیه کنسرت‌ها لغو شدند و پس از آن به نظر می‌رسید که کسی چندان خواستار ادامه فعالیت‌های هنری نیست. این وضعیت تا حدی بود که حتی کنسرت «همراه خاطره‌ها» به رهبری مجید انتظامی در شرایطی پرسش برانگیز لغو شد؛ لغو این کنسرت تنها به یک بار ختم نشد و دلیل چندان قابل پذیرشی هم برای آن آورده نشد.
تنها دلیلی که پس از تغییر زمان برگزاری این کنسرت و البته لغو آن در بار دوم اعلام شد، مسائلی همچون ایجاد فضایی مناسب‌تر و تسهیل آرامش مخاطبان، همچنین آمادگی حداکثری ارکستر بود؛ مسائلی که قاعدتا بنیاد رودکی به قدر کافی برای برنامه‌ریزی آنها زمان داشته است.
حال پرسش اینجاست در شرایطی که بسیاری در فضای مجازی از آزادی عمل سخن می‌گویند، چرا به محض اینکه کوچکترین قدمی متفاوت با آنچه عده‌ای از کاربران در نظر دارند برداشته می شود، محکوم خواهد شد؟
این در حالی است که با پذیرش نظرات متفاوت در یک جامعه، باید این فرض که شاید هنرمندی بخواهد کنسرت برگزار کند را هم به راحتی پذیرفت.
از طرفی اگر قرار باشد هنرمندان موسیقی همچنان کار خود را مسکوت نگه دارند، آیا در نهایت با وضعیتی متفاوت از دوران کرونا مواجه می‌شویم که عده‌ای از هنرمندان مجبور شدند سازهای خود را بفروشند تا بتوانند امرار معاش کنند؟
به هر جهت در شرایطی که حجم فعالیت‌های هنری به‌خصوص موسیقی آن هم در بخش اجرای زنده با کاهش قابل توجهی رو به رو است، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چندین بار تلاش کرد که فضا را برای فعالیت‌های هنری مساعد نشان دهد و بر آمادگی دستگاه ها برای بازگشت جریان هنری کشور به شرایط معمول تاکید کرد.
ارسال نظر