جمله های روسای جمهور ایران و چین دلنشین است، اما...

دیاکو حسینی کارشناس مسائل بین الملل نوشت:

«به رغم جمله‌های دلنشین روسای جمهور ایران و چین، احتمال ناچیزی وجود دارد که پکن به سرمایه‌گذاری گسترده در ایران رغبت نشان دهد؛ نه فقط به این خاطر که مایل نیست شرکت‌ها و افراد چینی را در معرض تحریم‌های آمریکا قرار بدهد بلکه حداقل به سه دلیل دیگر:

1- ترس از اینکه همکاری با دشمنان سرسخت آمریکا به این تصور دامن بزند که پکن قصد دارد جنگ سرد تازه‌ای بر سر حوزه‌های نفوذ را با غرب آغاز کند؛ موضوعی که می‌تواند نقشه‌های بلندمدت چین برای «توسعه صلح‌آمیز» را بر باد بدهد.

 2- سرمایه‌گذاری در کشوری که شاید در آستانه جنگ با آمریکا یا متحدان آن باشد، ریسک بالایی دارد و ممکن است به معنای اتلاف میلیاردها دلاری باشد که تخصیص آن در مکان‌های باثبات و پیش‌بینی پذیر سودمندتر است.

3- همکاری عمیق با ایران تا جایی که اثر تحریم‌های آمریکا را کم‌کند، ممکن است به تلافی آمریکا در موضوعاتی ختم شود که مستقیماً به ایران ارتباط ندارند؛ از جمله تشدید جنگ تعرفه یا سرعت دادن به تسلیح تایوان.

از دیدگاه پکن، به نظر نمی‌رسد که در محاسبه هزینه و فایده، همکاری با ایران، ارزش این مخاطرات را داشته باشد؛ مگر آنکه آمریکا در شروع جنگ سرد مصمم باشد. با این وجود، تلاش برای تعمیق همکاری ایران و چین هنوز هم مزایایی دارد؛ مشروط به کنار گذاشتن امیدهای غیرواقع‌بینانه.»