سیاستمدار ساده زیست

دکتر عباس شیبانی که در ابتدای زمستان 1401 درگذشت، در کارنامه زندگی 91 ساله و سال ها سیاست ورزی خود از عضویت در شورای انقلاب و نمایندگی مجلس تا نمایندگی شورای شهر ومجلس خبرگان قانون اساسی را ثبت کرده است.

او گرچه در روزگاری که عزم نمایندگی شورای شهر را کرد در لیست اصولگرایان ( آبادگران) بود اما کیست که تاریخ فعالیت های نهضت آزادی را بداند و حضور او در کنار مهندس بازرگان، آیت الله سید محمود طالقانی، یدالله و عزت‌الله سحابی و چند چهرۀ دیگر در دادگاه مشهور سران نهضت آزادی ایران در سال 1342را فراموش کرده باشد.

«ساده زیستی» صفت مشترکی است که از راست تا چپ سیاست در توصیف عباس شیبانی تکرار می‌کنند. مردی که سال ها حضور در قدرت او را به طمع مال اندوزی نیانداخته بود و تا آخر عمر در خانه ای ساده در منطقه ای معمولی پایتخت(میدان سپاه) زندگی کرد. 

بنا به روایت ها او چه زمانی که در مجلس بود و چه زمانی که در شورای شهر نمایندگی مردم را برعهدده داشت نسبت به هرگونه ریخت و پاش حساس بود و به شدت «دغدغه اسراف» داشت. 

کاندیداتوری او در انتخابات ریاست جمهوری را هم نمی توان نادیده گرفت، حضوری که نه برای حضور در پاستور که بیشتر برای ایفای نقش «کاندیدای پوششی» یا به نوعی «فداکاری سیاسی» بود. سال 1360 پس از عزل بنی‌صدر او در رقابتی با علی‌اکبر پرورش، حبیب‌الله عسگراولادی و محمدعلی رجایی در انتخابات شرکت کرد و در سال 68 هم پس از فوت امام خمینیدر رقابت با هاشمی‌رفسنجانی قرار می‌گیرد و هر دو بار به کاندیداهای اصلی یعنی رجایی و هاشمی رفسنجانی رأی داد.

شیبانی سال های آخر عمر را در همان خانه کوچه مفیدی عشرت آباد زندگی کرد درحالیکه نه کسی را می شناخت نه صحبت می کرد و در نهایت در آغاز زمستان 1401 دار فانی را وداع گفت.

انتهای پیام /