برقرای رابطه با سعودی یک تصمیم سیاسی بود؛ برای ارتباط با غرب هم یک تصمیم سیاسی لازم است

درباره توافق اخیر ایران و عربستان می توان خوشبین بود و اینگونه فکر کرد که یک گام به پیش رفته ایم؛البته برجام دو وجه دارد،یک وجه توافق هسته ای است اما در وجه دیگر، برجام 2015از نظر زمان بندی ماه های پایانی خود را طی می کند، بنابراین امکان بازگشت به دپیلماسی و احیاء توافقات با زمان بندی جدید وجود دارد البته با تغییر شرایط ممکن است توافق برجام خیلی قابل اجرا نباشد چون موضوعات جدید به آن اضافه است.

این بستگی به تصمیمات مسئولین عالی رتبه طرفین دارد که به این تصمیم سیاسی رسیده اند یا خیر؛ همانطور که در مورد عربستان اتفاق افتاد و باعث شد که تصمیم به احیا روابط گرفته شود در مورد موضوعات دیگر نیز به تصمیم سیاسی نیاز دارند که اگر تصمیم سیاسی نهایی گرفته شود در رابطه با ارتباط با غرب نیز توافقی صورت بگیرد.به هر حال بحث تبادل زندانی ها نیز موضوعی است که همیشه می تواند بخشی از این بازی باشد و زمینه های مساعد تری را برای گفتگو میان ایران و غرب ایجاد کند.

ایران و عربستان ناچار اند که سرانجام با هم رابطه برقرار کنند، از ابتدا نیز قابل پیش بینی بود؛ طرفین نیاز هایی دارند که این نیاز ها باعث شد با مدیریت چینی ها و میانجی گری آن ها تصمیم بر بازگشت به روابط گرفته شود البته این بیانیه به منظور حل مشکلات ایران و عربستان نیست اما آنچه در بیانیه مشترک اعلام شده است تصمیم طرفین برای بازگشت به ارتباط دپیلماتیک است.

در حوزه مذاکرات آینده نیز هنوز چیزی اعلام نشده است؛ در این شرایط هم ایران نیاز به بهبود روابط با منطقه دارد هم عربستان برای پیشبرد سیاست های اقتصادی و منطقه ای و تصمیماتی که برای اسراییل دارد نیاز به این کار دارد. چینی ها نیز برای سرمایه گذاری هایشان در منطقه به امنیت نیاز داشتند و لازم بود که مسئله تنش در خاورمیانه کاهش یابد.

مجموعه این اتفاقات باعث شد که این توافق در شرایط فعلی صورت بگیرد اما مناسبات با آمریکا هنوز مهم تر است و باید ترمیم شود. مسئله اقتصادی ما تحت تاثیر مناسبات ما با آمریکا و اروپاست نه عربستان و چین! هیچکدام از این ها بدون حل مشکلات ما با آمریکا نمی توانند رابطه دائمی و عادی با ایران داشته باشند.