اگرامکان روابط با کشورهای گوناگون نداشته باشیم، تنها یک راه باقی میماند، آن هم همکاری نظامی با روسیه
دو عامل اساسی سبب خواهد شد تا در گام بعدی ایران و روسیه پیوندها و همکاریهای نظامی وسیعتری پیدا کنند؛ یکی نقش نظامیان در سیاست و دیگری محدودشدن ظرفیتهای ایران پس از آشکارشدن رابطه چین و اعرابِ حاشیه خلیج فارس.
کیومرث اشتریان ، دانشیار علوم سیاسی دانشگاه تهران در روزنامه شرق نوشت: در شرایطی که امکان روابط اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی با کشورهای گوناگون (حتی کشورهای کوچک) نداشته باشید، حتما بهطور طبیعی تنها یک راه باقی میماند، آن هم ظرفیت همکاری نظامی با یک قدرت منزوی که خود در باتلاقی فرو رفته و دیگران را به آن میخواند.
البته ساختار نظام تصمیمگیری استراتژیک در کشور هم بیتأثیر نیست. اگر نظامیان یا دیپلماتها یا گروههای اقتصادی در ساختار تصمیمگیری بازیگر اصلی باشند روابط خارجی را هر یک به گونهای خاص میبینند که مثلا در عرصه بینالملل بیش از هر چیز ظرفیتهای همکاریهای نظامی یا سیاسی یا اقتصادی را میبینند. بنابراین باید دید که ویژگیهای ساختاری نظام تصمیمگیری در جمهوری اسلامی توسط چه بخشی از حاکمیت شکل مییابد.
ارسال نظر