زبان مشترک انسان و شامپانزه، این پسرعموهای قدیمی
یافته جدید دانشمندان نشان می‌دهد که زبان انسان‌ها احتمالاً از مجموعه سیگنال‌های دست و بدن تکامل یافته باشد.
در جنگل نزدیک وامبا، روستایی در کشور کنگو، تعدادی از آخرین بونوبوهای باقی‌مانده در میان درختان زندگی می‌کنند. مانند همه میمون‌های انسان‌نما، این حیوانات نیز به‌نوعی زندگی اجتماعی غنی دارند و با حدود ۸۰ ژست با اطرافیان خود ارتباط برقرار می‌کنند.
«کریستی گراهام» (Kirsty Graham)، نخستی‌شناس دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند، صدها ساعت را در میان این گروه پرسروصدا و آزاردهنده سپری کرده است تا تعاملات غیرزبانی آن‌ها را رمزگشایی کند. برای مثال، کار او تأیید کرده است که وقتی یکی از حیوانات مکرراً به کرک‌های سیاه سینه خود دست می‌کشد، می‌خواد تیمار شود و وقتی دستش را زیر چانه دیگری به‌شکل یک فنجان درمی‌آورد، درخواست غذا دارد.
«کاترین هوبیتر» (Catherine Hobaiter)، همکار گراهام در دانشگاه سنت اندرو، یک دیکشنری زبان بدن مشابه را با مشاهده شامپانزه‌های شرق آفریقا در جنگل بودونگو در اوگاندا تهیه کرده است. ژست‌های هر دو گونه که دوتا از نزدیک‌ترین خویشاوندان انسان هستند، پیچیده‌تر و متنوع‌تر از آواهایشان است که عمدتاً نیازهای ضروری را منتقل می‌کنند؛ مانند یافتن غذا یا دیدن شکارچیان.
ارسال نظر