کوچ «امید و رویا» از تالاب فریدونکنار به سمت سیبری

عطاء الله کاویان اظهار داشت: صبح یکشنبه درناهای امید و رؤیا به صورت مشترک تالاب بین المللی فریدونکنار را به سمت سیبری ترک کردند.

وی با بیان اینکه درنا ی امید ۲۵ آبان ماه به تالاب فریدونکنار وارد شد، افزود: پس از ۱۳۰ روز زمستان گذرانی تالاب فریدونکنار را ترک کرد و این درنا سال قبل نیز در هفتم آبان ماه وارد تالاب شده بود و ۱۷ اسفند پس از ۱۳۱ روز تالاب فریدونکنار را ترک کرده بود.

وی ادامه داد: درنای امید امسال ۱۳۰ روز به زمستان گذرانی در تالاب پرداخت و در ششم بهمن امسال نیز درنای رؤیا از بلژیک به استان منتقل شد و پس از پنج روز اقامت در سازه موقت در ۱۱ بهمن در طبیعت رهاسازی شده بود.

کاویان یادآور شد: درنای رؤیا نیز پس از ۳۴ روز اقامت و زمستان گذرانی در تالاب بین المللی فریدونکنار به همراه امید استان را به مقصد سیبری ترک کرد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با عنوان اینکه هدف سازمان محیط زیست و فعالان حوزه زیست محیطی این بود که پروژه به گونه‌ای مدیریت شود تا شرایط مناسب برای زمستان گذرانی دو پرنده و مهاجرت مشترک آنها فراهم شود، گفت: گشت و پایش های درناها در مسیر مازندران انجام شد و تمهیدات لازم برای حفظ مسیر پروازی در گیلان و اردبیل و خروج از کشور اتخاذ شده است.

وی یادآور شد: اطلاع رسانی لازم برای کشورهای مسیر پروازی درنا صورت می‌گیرد تا اطلاعات دقیقی از مسیر پروازی این پرندگان داشته باشیم.

کاویان با تقدیر از هموطنان و فعالان حوزه محیط زیست که پیگیر وضعیت درناها بودند، گفت: درنای رؤیا یک چرنده پرورشی است و ممکن است توقفی در مسیر داشته باشد از هموطنان تقاضا داریم که از نزدیک شدن به سمت پرنده خودداری کنند.

به گزارش مهر، درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شد که جمعیت مرکزی آن به هند مهاجرت می‌کرد که منقرض شد، جمعیت غربی به ایران می‌آمد که الان فقط یک درنای نر با نام امید از آن باقی مانده که با تلف شدن آن این جمعیت نیز کامل منقرض می‌شود اما جمعیت شرقی آن هنوز وجود دارد و می‌گویند که سه هزار درنا از آن همچنان به چین مهاجرت می‌کند.

درناها برای زندگی به آب وابسته‌اند به طوری که تغذیه، لانه‌سازی، زادآوری و زمستان‌گذرانی این پرنده در تالاب‌های ترجیحاً وسیع و کم عمق (حداکثر ۳۰ سانتیمتر) آب شیرین با میدان دید مناسب است و بیشتر از ریشه‌ها، جوانه‌ها، دانه‌های گیاهان آبزی، حشرات، ماهی‌ها و جوندگان کوچک تغذیه می‌کنند که در ایران تالاب فریدونکنار هر ساله میزبان یک درنا که باقیمانده از جمعیت غربی آن است، می‌شود که اگر این یک عدد درنا هم از بین برود جمعیت غربی آن کامل منقرض می‌شود.

البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه ۷۰ شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می‌خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می‌دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.

اما امید تک درنای سیبری ۱۵ سال است که تنهایی کریدور غربی را حفظ کرده است و امسال هم پنجم آبان ماه وارد ایران و تالاب فریدنکنار شد، داستان تنها شدن امید هم شنیدنی است به طوری که جفت خود آرزو را در یک شب سرد و توفانی با شلیک گلوله شکارچیان از دست داد اما همچنان به مسیر پروازی خود در غرب وفادار مانده و هر سال تنها برای زمستان گذرانی در تالاب فریدونکنار به زمین می‌نشیند.