آقای وزیر بهداشت! اساتیدی را که بیماری دانش آموزان را شیطنت گذاشتند معرفی می کنید؟

وی این را هم گفت که «در هر بیماری، یک مسأله مربوط به بیماری فرد و بخش دیگر مربوط به آثار روانی ناشی از بیماری است که در دانش‌آموزان شاهد این وضعیت بودیم. در بیش از 90 درصد بدحالی دانش‌آموزان، هیچ نوع مسمومیتی دیده نمی‌شود و هیچ نوع سمی وجود ندارد و بیشتر شاهد استرس بودیم و درصد کمی نیز مربوط به شیطنت‌هائی بوده که صورت گرفته و باعث بدحالی دانش‌آموزان شده است. بدحالی دانش‌آموزان، عوارض پایدار نداشته و ما هیچ نوع عارضه پایداری در دانش‌آموزان ندیدیم.»

این سخن بسیار عجیب آقای وزیر بهداشت در محافل علمی و رسانه‌ای، بازتاب منفی شدیدی یافت. اینکه تصور شود با تغییرنام و عنوان یک واقعه می‌توان واقعیت آن را نیز تغییر داد، نه وجهه علمی دارد و نه افکار عمومی پذیرای آنست. این «بهترین اساتید کشور» که آقای وزیر بهداشت از آنها سخن گفته چه کسانی هستند؟ چه ویژگی‌هائی دارند که توانسته‌اند عنوان «بهترین اساتید کشور» را با خود اختصاص بدهند و در عین حال نتیجه‌ کارشان این باشد که نام و عنوان مسمومیت را به «بدحالی» تغییر دهند و مهر مختومه شدن به پرونده چند ماهه مسمومیت دانش‌آموزان بزنند؟

 در تاریخ 10 اسفند 1401 معاون وزیر بهداشت گفت مسمومیتی که در مدارس اتفاق افتاده عمدی بوده و سپس سخن خود مبنی بر عمدی بودن را پس گرفت و درباره علت مسمومیت‌ها اظهار بی‌اطلاعی کرد. در متنی که از معاون وزارت بهداشت نقل شده، علاوه بر این دوگانه سخن گفتن، به عنوان «مسمومیت» تصریح شده و حالا وزارت متبوع به این نتیجه علمی! رسیده که آنچه اتفاق افتاده مسمومیت نبوده بلکه «بدحالی» است.

با توجه به واقعیت‌های موجود و ملموس در جامعه و آنچه در مدارس گذشته و هنوز نیز کم و بیش جریان دارد، باید به متولیان امور در تمام دستگاه‌های دولتی از جمله وزارت بهداشت یادآور شویم در کشوری که از امکانات بالای پزشکی برخوردار است، مردم را نمی‌توان به جای ارائه اطلاعات قابل اعتماد علمی درباره واقعه‌ای مانند مسمومیت‌ها در مدارس، با تغییر نام و عنوان مسمومیت به «بدحالی» قانع کرد. مدیریت کشور با چنین شیوه‌ای در هیچ بخشی از حکمرانی قابل قبول نیست. معلوم نیست شفافیت در اطلاع‌رسانی به مردم چه مشکلی دارد که حضرات از آن گریزانند؟