دولت باید بپذیرد که مسائل مملکت را نمی شناسد/ با ادامه روش فعلی حتی از ونزوئلا بدتر می شویم
مشکلات کشور بزرگتر از افراد است و از ابتدا نیز میشد حدس زد دولت کنونی قادر به حل بحرانهای اقتصادی نیست.
رئیس اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفتی ایران اعلام کرد که هر چند معتقد است ایران با ونزوئلایی شدن فاصله دارد اما معتقد است ممکن است اتفاقی بدتر رخ بدهد و ایران به سرنوشت کشوری چون آرژانتین و روسیه دچار شود .
او گفت:
*ما نیاز به اصلاحات اساسی داریم. در شرایطی قرار داریم که باید در در داخل حکمرانی را اصلاح کنیم و در خارج هم توافق اتفاق بیفتد. ملت به امید زنده است. باز شدن درها با اصلاح ساختار حکمرانی میتواند امید را زنده نگه دارد.
*در شرایطی که ما با بیشترین تنش بینالمللی روبهرو هستیم، برخی شروع کردهاند به صحبت که ما روسری را برمیگردانیم و کاری میکنیم که در فضای مجازی فقط چیزی را ببینید که ما میخواهیم و ... . خوب این چشمانداز، بسیار تیرهوتار است. با این چشماندازی که ترسیم شده اصلا نمیشود و نمیتوانیم دستاوردی داشته باشیم و امید ببندیم به بهبود اوضاع. باید همزمان با مذاکرات خارجی، مذاکرات داخلی نیز در ایران شروع شود. راهی جز این نیست.
*صراحتا بگویم یک چیزی را درک نمیکنم. اینکه چطور دولت آقای رئیسی دستاوردهای دولت روحانی را نادیده گرفت. میتوانست این دستاوردها را مصادره کند. اوایل فعالیت دولت قصدی نداشتند که مذاکرات را به نتیجه برسانند. مشهود بود که میخواهند از دوره فعالیت دولت روحانی فاصله بگیرند. خودشان معتقد بودند که باید زمان بگذرد تا رسیدن به نتیجه به اسم دولت روحانی تمام نشود. پنج- شش ماه پایانی دولت روحانی نیز مذاکرات را قطع کردند.
*الان دیگر یک سال و نیم از عمر دولت رئیسی گذشته و فاصله ما با دوره فعالیت دولت روحانی زیاد شده است. درست است که هزینه زیاد به کشور تحمیل شد اما وقتش رسیده دولت روشن کند چه قصدی دارد. روشن کند چطور میخواهد مشکل را حل کند.
*بدتر از موقعیت ونزوئلا هم در جهان هست. روسیه و آرژانتین را ببینید و اینها کلا کشورهای ورشکسته اقتصادی هستند. خوب خطر اینجاست که به سرنوشت اینها دچار شویم. از نظر اقتصادی ورشکسته شویم که عوارضش را میتوانید در این کشورها ببینید.
* اوایل دولت میگفتند ما همه چیز را حل میکنیم. تصورشان این بود خودشان توانا هستند و دیگران ناتوان بودند. این نگرش به نشناختن ابعاد مشکلات بازمیگردد .غافل بودند از اینکه ابعاد مشکلات کشور بزرگتر از افراد و گروههاست. بحران صندوقهای بازنشستگی، کسری بودجه، روابط خارجی و تورم مزمن بسیار بسیار بالاست. حل این مشکلات یک دستی و هماهنگی میخواهد و بالاتر از اینها به توان اولویتبندی نیاز داریم اما آقایان با نوعی سادهلوحی و تصور اشتباه از مشکلات میگفتند همه بحرانها حل میشود.
*سؤال من از آقای خاندوزی این است. آقای خاندوزی مگر شما همان کسی نیستی که دوازده تا راهکار نوشتی و تاکید داشتی بدون برجام هم میشود اقتصاد کشور را اداه کرد؟ حالا که وزیر اقتصاد هستی چرا نتوانستی؟ حالا اگر بخواهد به این سؤال جواب بدهد حتما نقش تحریم را گوشزد میکند و میگوید ارز مسئله مهم اقتصاد ایران است.
*بعد از یک سال و نیم از فعالیت دولت آقای رئیسی، تازه واقعیات اقتصادی و سیاستگذاری را درک کردهاند. تازه فهمیدهاند با این توهمات نمیشود کشور را اداره کرد. خدا کند عاقل شده باشند. هر کسی میتواند اشتباه کند. اینها هم چون ساختار کشور را نمیشناختند وعده دادند. اما حالا برگردند. بیایند بپذیرند که اقتصاد و ساختارها را نمیشناختند، وعدههایی دادند حالا که فهمیدند لازمه ساختمانسازی فقط داشتن سیمان و میلگرد و ... نیست. منابع پولی هم میخواهد. ساختار وبرنامه هم میخواهد. پس اگر اینها را درک کردهاند در عمل نشان دهند.ما هم بخیل نیستیم و به رویشان نمیآوریم. کافی است نشان بدهند فهمیدهاند .
من معتقدم حتی اگر تیم اقتصادی هم هماهنگ بود، ابعاد مشکلات جوری است که نمیشود آن را با شعار حل کرد. اولین گام این است که به این نتیجه برسیم که دولت مشکل را شناخته است. من این برداشت را ندارم. برجام تنها بخشی از مشکلات را حل میکند. موضوع این است که باید رویکردها اصلاح شود. شما ببینید، وزیر نفت ما مدتها روبهروی دوربین نشست و از زمستان سخت اروپا گفت و گفت و گفت. در حالی که به جای تمرکز بر این مسئله باید بر توجهش را معطوف به داخل میکرد. یعنی اینها نمیدانند که اگر مردم فقط و فقط دو درصد در مصرف سوخت زمستانی صرفهجویی کنند، بحران حل میشود اما وقتی سرمایه اجتماعی نیست و دولت نیز تلاشی برای ساختن سرمایه اجتماعی نمیکند، وضعیت میشود این که میبینیم.
*من اعتقاد دارم هنوز هم میشود مشکلات را از بالا حل کرد. مگر امام برای حل بسیاری از مشکلات فرمان نداد؟ حالا هم میشود با فرمان این کار را کرد.
ارسال نظر