رضا پهلوی پول توجیبی اش را از فرح می گیرد
شاه در آستانه خروج از ایران در دی 1357، کمتر به خارج کردن پول نقد پرداخت، چون پیشتر بانکهای خارجی را از آن لبریز کرده بود.
پس از افزایش قیمت نفت در اوایل دهه ۵۰، پورسانت خرید اجباری اسلحه، مستقیماً به حسابهای خارجیاش میرفت. امروزه بخش زیادی از پروپاگاندای رسانهای سلطنت، از محل انباشت همان پورسانتها و کاسبی با آن تأمین میشود. در روزهای آخر، تنها مشکل در خارج کردن جواهرات سلطنتی بود، که برحسب روایت مشهور و منهای تاجها و معدود موارد نشاندار، با عجله آنها را که در بخشی از کاخ نگهداری میشد، در ۳۷۴ چمدان مخصوص جای دادند و بردند. انتقال آن نیز ماجراهایی دارد، که بماند به وقتش. بخشهایی از آن جواهرات قیمتی داشت، که تاجها در برابر آن رنگ میباخت!
برحسب شواهد، بخش مهمی از ارثیه شاه، همچنان در دست فرح دیباست. رضا پهلوی راست میگوید که در ۶۳ سالگی، هنوز از مادرش پول توی جیب میگیرد و شخصاً شغل ندارد! تازه این قلم بعید میداند که پس از مرگ والده نیز، ثروت او به شکل گُترهای دست پسرش را بگیرد. او با شرایطی که احتمالاً تداوم معرکهگیری سیاسی در زمره آن است، همچنان مواجببگیر مامان خواهد بود! لوسبازی هایی، چون «من وکالت میدهم» نیز، به این دلیل سر هم شده است، که نهایتاً مالی بیشتر به او مبذول شود. محل نگذارید.
ارسال نظر