چرا تهرانی‌ها عادت نداشتند گل بخرند؟
تا ۱۰۰ سال پیش تهران سراسر پوشیده از باغ و دار و درخت بود، اما گل و گل‌کاری و پیشکش دادن و هدیه گرفتن گل چندان مرسوم نبود. تعارف که نداریم، اهالی تهران قدیم به گل رغبتی نداشتند و آن را لوکس و بی‌مصرف می‌دانستند، از این رو گل هدیه دادن و گل گرفتن و حتی فروش گل در تهران قدمت شگفت‌انگیزی ندارد.
اولین بار در دوره مظفرالدین‌شاه چشم پایتخت‌نشینان به جمال گل روشن شد. شاه بیمار هر بار که به فرنگ می رفت، چشمش به شاهکارهای فرنگی می‌افتاد و مدهوش می‌شد. او در یکی از سفرهایش نتوانست از محوطه گل‌کاری‌شده و زیبای کاخ ورسای چشم بردارد و از امپراتور فرانسه خواست که زبده‌ترین باغبانشان را روانه دارالخلافه کند تا باغی چون ورسای را برایش بسازد.
به دنبال درخواست شاه، «ژرژ پطرویا»، باغبان زبردست فرانسوی، به ایران آمد تا فضای گل‌کاری‌شده‌ای در محدوده کاخ گلستان ایجاد کند.
جعفر شهری در کتاب طهران در قرن سیزدهم آورده: «ارامنه گل دادن و گل گرفتن را امری پسندیده می‌دانستند. عمده‌ترین مشتریان این دکه کاردارهای سفارتخانه‌ها بودند بعدها تهرانی‌ها برای آنکه از قافله عقب نمانند دکه‌هایی را در اطراف منطقه شاه‌آباد، حد فاصل مخبرالدوله و بهارستان و قوام‌السلطنه، تاسیس کردند که اکثر مشتریانشان سران حکومتی و درباری بودند. اما سایر مردم به دلایلی چون فقر اقتصادی یا فرهنگی به گلفروشی‌ها روی خوش نشان نمی‌دادند.»
ارسال نظر