اول انصراف، بعدا قبول
برخلاف وعده اولیه فدراسیون مبنی بر انتخاب سرمربی خارجی، امیر قلعهنویی برای دومین بار در طول دوران حرفهایاش به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد.

این انتخاب در شرایطی با پاسخ مثبت قلعهنویی همراه شد که او پیشتر، یعنی قریب به یکی دو هفته قبل و زمانی که در فهرست فدراسیون فوتبال ایران قرار گرفت، از ارائه برنامه به فدراسیون فوتبال ایران سرباز زد و گفت که ترجیح میدهد در این بازه زمانی مربی دیگری هدایت تیم ملی را به عهده بگیرد. در آن زمان، عنوان شد که فدراسیون فوتبال به غیر از قلعهنویی از چند مربی داخلی دیگر از جمله جواد نکونام، حسین فرکی، مهدی تارتار، فرهاد مجیدی، حمید مطهری و ساکت الهامی خواسته تا برنامهشان را به فدراسیون اعلام کنند.
قلعهنویی یکی از اولین نفراتی بود که انصرافش را اعلام کرد و در انتهای همان متن انصراف با اشارهای به مشکلات ، ابراز امیدواری کرد سال آینده شرایط خوب شود. البته که بخش مهم دیگر آن متن انصراف مربوط به جایی بود که جای یکی مثل یحیی گلمحمدی را در این فهرست خالی دانسته و اینطور برداشت شد که او هم در اعتراض به اینکه چرا یحیی نباید جزء گزینهها باشد از هدایت تیم ملی کنار کشیده است. گو اینکه همان زمان عنوان شد قلعهنویی از اینکه اسمش در کنار سایر مربیان ایرانی مطرح شده آزرده خاطر شده و به همین دلیل به طور مقطعی انصراف داده است.
قلعع نویی سالهاست که سرمربی تیم های مختلفی بوده و در مقایسه با بیشتر سرمربیان کمتر حاشیه داشته است. ا این حال اظهارات او در مخالفت با سقف قرارداد بازیکنان هنوز د خاطره ها هست.
سرمربی 59ساله تیم ملی که بازی فوتبال را از دهه 50 شروع کرده و بیش از هرچیز یک استقلالی محسوب می شود اکنون در برابر آزمونی بزرگ قرار گرفته است. آزمونی که در ضورت شکست در آن می تواند او ا تا بازنشستگی کامل پیش ببرد.
ارسال نظر